Ar Dy Feic

Dwi wedi bod yn reidio beic o Ranelagh, lle dwi'n byw, i Ballsbridge. Beic mae pawb yn y tŷ yn rhannu yw hon ond dwi wrth fy modd hefo fo. Mae o'n hen ag ddim yn beic uffernol o dlws, ond mae'n llawn cymeriad. Os fyddech chi ar strydoedd Dulyn edrychwch allan am fi yn canu yn braf yn y glaw ar fy meic.

Sâl fel mochyn

Dwi ddim yn yr hiwmor gorae oherwydd dwi'n sâl unwaith eto - y pedwerydd tro y flwyddyn hon. Dwi yn gwaith ond yn cwbwlhau bron i ddim ag yn cael llwyad o mêl 'Manuka' pryd dwi'n dechrau tagu - mêl sydd i fod i helpu'r proses o wella. Nawr dwi'n deimlo’n bryderus bod y ffliw moch wedi cael fi. Dwi'n darllen y simtomau ar gwahanol wefannau, wel os dyna beth sydd gen i mae'n rhy hwyr nawr, dyw'r llywodraeth yma yn Iwerddon ddim i weld yn neud dim amdano, heblaw am anwybyddu'r broblem fel pob un arall.

Ta waeth, roeddwn i'n Llundain dros y penwythnos yn gweld hen ffrindiau - does dim byd gwell i godi'r calon na treulio amser gyda pobol sydd yn meddwl y byd ohonoch...bechod.